Kafasını göğe kaldırıp "bu içime çektiğim, hava değil gökyüzü" diyebildiğinde mutluymuş insan. Gökyüzü sahi ne renk ? Mavi olmalı. Zaman zaman kararıyor da işte o da artık hayatın cilvesi.
Hayat cilve yapar mı adama ? Yok canım, onu da nerden çıkardın ? Hayatın hep kötü sürprizleri olur insana. Hep hüzün, acı, ayrılıktan ibarettir bu meret.
Bilmem belki aslolan, hayatın tüm acılarına rağmen dik durmayı başarmak. Lakin, ille de öleceksek, ne önemi var tüm bunların ?
Gökyüzü döner.. Döner boylu boyunca. Bulutlar döner. Başını tatlı bir sarhoşluk alır insanın. Sahi su içse sarhoş olabilir her meyleden. Bulutlar da şekilden şekle girip başını döndürür insanın. Aynı çocukluğumuzun sevinçlerini yaşatır belki.
Sevinç dediğin nedir ? Mutluluk, peşisıra acı gelene kadar bir ömre sahiptir. Belki, yeryüzünde mutluluktan daha aldatıcı ve yalan bi his yoktur, kim bilebilir ?
Çocukken mi mutluyduk biz ? Galiba. Çocukken bilmezdik hayatın ne mal olduğunu. Bişeyler sezsek de önemsemezdik. Dünya yanmış, umrumuzda mı ? Bana kaç bilye biriktirdin, ondan haber ver...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder