İcsel Muhasebe

İnsan sanki icine huzun cöksün diye yaratilmis. O huzun buyuyup senin boyunu bile gecebiliyor. Aci, insanin tanrisi derler. Acidan gecerek bir seyleri ogrenebiliyorsun hayata dair. Ve sunu gordum ki, basimiza gelen kotuluklerin bitmesini beklemek hata. Cunku hic bitmeyecekler. Ta ki biz ölene kadar surdurecekler hukumranliklarini. En mantiklisi ve olmasi gerekeni, kendimizi acilara dayanikli hale getirmek.
Yillarimi humanist olarak gecirdim. İnsan hep iyiydi bana göre. Biriyle tanistigimda ilk bastan guveniyordum, basinda veriyordum krediyi. Sonra o guvenimu sarsinca cekiyordum. Dogrusu bu degilmis. Yasadikca ogreniyor insan. Humanizmin ne denli sakat bi felsefe olduguna kanaat getiriyor. Yasadikca...
Humanistlikten misantropistlige evrilisim kisa surede oldu. İnsan cok iyiydi benim eski cahil dusuncelerime gore. Özünde iyiydi hic olmazsa. Meger ruh hastasi cok insan varmis ve onlar cok yakinlarimiza kadar sızmıs. O insanlar kafalarinda gercekustu cesitli seyler kurup ona gore yonetiyormus kendi kucuk dunyasini. Sen herkesi kendin gibi dusundukce fena halde yara aliyormussun boylelikle. Ne aci !
Ve dunya, iyi olana hakettigi degeri vermiyormus. İyi, eger gardini saglam almazsa ve dayanikli degilse, eziliyormus kotunun tahakkumu altinda.
Misantropizme katiliyorum artik ! Ateizmi savunmalari disinda katiliyorum. İnsan kotu. İnsan bencil. İnsanin ruhu hastalikli. Ve bastan guvenmeyeceksin asla. Guvenmen icin o kisinin firinlarca ekmek yemesi gerekmeli. Hep gardini alacaksin, hep sıkı duracaksin. Dunya, seni incitmek isteyen yavsaklarla dolu. İcerden saglamlastiracaksin kendini. Yoksa cok aglarsin. Yazik degil mi ? 23 yasina geldim ve yeni anladim malesef. Kafami duvarlara taslara vursam yeri... Neyse. Allah, sabredenlerle beraberdir. Mazlumun da alacagi var elbet ;)

posted from Bloggeroid