Kedi kopek sevip, inek ve kuzulari afiyetle midelerine indiriyor canlarim.
Bunun mantigini hicbi zaman anlayamadim. Ve ölene dek anlayamayacagim, belli ki. Hayvanlari uzaktan sevenlere lafim yok. Ama kendi kedisinin/kopeginin gozune baka baka et yemeye vicdanlari nasil elveriyor, gercekten bilmiyorum. Ben, eskiden oturdugum evin bahcesinde baktigim onlarca kedi ve kopek sayesinde vegan olmustum. İclerinde bir kedi vardi, ismini Breakfast at Tiffanny's'te Audrey Hepburn'un kedisinin isminden almisti... Cat. Cat, cok ozel bi kediydi benim icin. Pencereden ismini cagirinca atlayip gelir, kendini sevdirmek icin binbir ugras verir, gozumun icine ajitasyon yaparak bakar, kendini cok sevdirirdi.
Bir gun mutfagimda tavuk dürüm yerken Cat geldi penceremin onune. Tam karsilikliyiz. Tavuk, yani ceset yerken, Cat'in yuzune bakamadim. O an farkettim, bu buyuk bi adaletsizlik ve riyakarlikti. Hayvanlari seviyorsam, kediyle tavugu ayirmamaliydim. İkisi de esit olmaliydi, en azindan ikisinin de YASAM HAKLARİNA saygi gostermeliydim. Sevmiyorsan zarar bari verme diye klasik bi soz vardir hayvan haklari savunuculari arasinda. Öldürmek herhalde en son noktasi oluyor. O ailesi olan, nefes alan, hisseden, aglayan, mutlu olan canlinin yasamini (hangi hakla!) sona erdirip, kendi damak zevklerin gibi bencilce sebepler ugruna tabagina almak nasil bi vicdan mertebesi gerektirir, et yiyen hayvanseverlere birakiyorum bu muhasebeyi...
Ve iste bu yuzden, ben hayvansever falan degilim. Hayvan haklari savunucusuyum. Onlarin yasam haklarini savunuyorum. Hayvanlari patili/toynakli/tirnakli diye ayirmadan, hepsinin yasam hakkini savunuyorum. Ben derken, veganlarin buyuk cogunlugunu aldim say kümeye ;)
Tatlisu hayvanseverinden ne yazik ki turkiyede binlerce var. Hayvansever kelimesi de zaten artik lacka ve kotu bi hâl almis... Bu sebepten, universitemiz bunyesinde kurdugumuz toplulugun ismi "hayvan dostlari". Hayvansever agresif, "kedili deli" tarzinda yasli kadinlar icin kullanilir oldu...
Garip yaa... Seni anlamaya calisiyorum et yiyen hayvansever arkadasim. Ama olmuyor. Yapamiyorum. Cunku gercekten anlasilmasi guc durumdasin. Vicdanina nasil hesap verebildigini, geceleri nasil uyudugunu merak ediyorum. Mezbahada, senin tabagina konulmak icin ciglik cigliga ölmüs inekler girmez mi kabusuna ? Nasil da, damak zevkin yuzunden o hayvanin once kotu hayat sartlarinda, sut versin diye tecavuz raflariyla sûni dollendigini, sut kalitesi dusup yaşlaninca o zavallinin öldürüldügü aklina gelmez. Sokaktaki alakasiz bi insandan beklemiyorum farkindaysan. Senden bekliyorum vejetaryen olmani, sevgili hayvansever. Aksi takdirde, hayvanlar konusundaki samimiyetin hep süphe götürecek...
Bunun mantigini hicbi zaman anlayamadim. Ve ölene dek anlayamayacagim, belli ki. Hayvanlari uzaktan sevenlere lafim yok. Ama kendi kedisinin/kopeginin gozune baka baka et yemeye vicdanlari nasil elveriyor, gercekten bilmiyorum. Ben, eskiden oturdugum evin bahcesinde baktigim onlarca kedi ve kopek sayesinde vegan olmustum. İclerinde bir kedi vardi, ismini Breakfast at Tiffanny's'te Audrey Hepburn'un kedisinin isminden almisti... Cat. Cat, cok ozel bi kediydi benim icin. Pencereden ismini cagirinca atlayip gelir, kendini sevdirmek icin binbir ugras verir, gozumun icine ajitasyon yaparak bakar, kendini cok sevdirirdi.
Bir gun mutfagimda tavuk dürüm yerken Cat geldi penceremin onune. Tam karsilikliyiz. Tavuk, yani ceset yerken, Cat'in yuzune bakamadim. O an farkettim, bu buyuk bi adaletsizlik ve riyakarlikti. Hayvanlari seviyorsam, kediyle tavugu ayirmamaliydim. İkisi de esit olmaliydi, en azindan ikisinin de YASAM HAKLARİNA saygi gostermeliydim. Sevmiyorsan zarar bari verme diye klasik bi soz vardir hayvan haklari savunuculari arasinda. Öldürmek herhalde en son noktasi oluyor. O ailesi olan, nefes alan, hisseden, aglayan, mutlu olan canlinin yasamini (hangi hakla!) sona erdirip, kendi damak zevklerin gibi bencilce sebepler ugruna tabagina almak nasil bi vicdan mertebesi gerektirir, et yiyen hayvanseverlere birakiyorum bu muhasebeyi...
Ve iste bu yuzden, ben hayvansever falan degilim. Hayvan haklari savunucusuyum. Onlarin yasam haklarini savunuyorum. Hayvanlari patili/toynakli/tirnakli diye ayirmadan, hepsinin yasam hakkini savunuyorum. Ben derken, veganlarin buyuk cogunlugunu aldim say kümeye ;)
Tatlisu hayvanseverinden ne yazik ki turkiyede binlerce var. Hayvansever kelimesi de zaten artik lacka ve kotu bi hâl almis... Bu sebepten, universitemiz bunyesinde kurdugumuz toplulugun ismi "hayvan dostlari". Hayvansever agresif, "kedili deli" tarzinda yasli kadinlar icin kullanilir oldu...
Garip yaa... Seni anlamaya calisiyorum et yiyen hayvansever arkadasim. Ama olmuyor. Yapamiyorum. Cunku gercekten anlasilmasi guc durumdasin. Vicdanina nasil hesap verebildigini, geceleri nasil uyudugunu merak ediyorum. Mezbahada, senin tabagina konulmak icin ciglik cigliga ölmüs inekler girmez mi kabusuna ? Nasil da, damak zevkin yuzunden o hayvanin once kotu hayat sartlarinda, sut versin diye tecavuz raflariyla sûni dollendigini, sut kalitesi dusup yaşlaninca o zavallinin öldürüldügü aklina gelmez. Sokaktaki alakasiz bi insandan beklemiyorum farkindaysan. Senden bekliyorum vejetaryen olmani, sevgili hayvansever. Aksi takdirde, hayvanlar konusundaki samimiyetin hep süphe götürecek...
posted from Bloggeroid
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder