Belki ilkokul 3ten beri sinavlara giriyorum. Henuz hic bos birakmadim. Hic ama. En ufak bi bilgim bile olmasa, yine de sallamayi tercih ettim. Cunku onun tutma ihtimali vardi. Bos birakmaninsa tutma ihtimali hic yoktu.
İnsanlara deger veririm. Hatta yakin cevrem, bazen de beni uzaktan iyi gozlemleyen insanlar humanist oldugumu soyler. Allah belasini versin bu humanistligin. Ama malesef ki oyleyim. Deger veririm, hatta sınırlarını gorunceye kadar deger veririm. İnsan cunku. Allah yaratmis, cocukken masumdu, en azindan cocuklugu hurmetine deger veririm insanlara.
Ha bir gun anlarim ki, o kisi o degeri hazmedememis, ustune oturtamamis, 5 numara buyuk gelmis. Cekerim o kiymeti. Cirilciplak birakincaya kadar cekerim. Tabi ki yipratici bi yontem ama bu sayede, cevremde hic sahte biri olmaz. Kesenin agzini acip deger verdigim ve bunu hakkiyla tasiyanlar olur yakin cemberimde. Bunu bilmek guzel.
Belki, ayni bos birakmama mantigim devrede, insan iliskilerimde. Ya tutarsa diyip atiyorum 5 secenekten birini. a)iyi b)cok iyi c)ic guveysinden hallice d)karakteri oturmamis e)kalles. e şıkkını ilk bakista kullanmiyorum kesinlikle. a ya da b diyip kendi kafamda ona ait yarattigim imgelerle salak salak mutlu oluyorum. Ama icimden gelen ses bambaska... Ah o ses ne menem bi ses. Bilmedigi yok haspamin. Annem gibi mubarek, her konuda fikri var, insanlari gozundeki katarakta kadar analiz edip ne mal oldugunu ortaya dokup beynime iletir. Lakin o sesi guzeeelce sustururum. Allah vergisi halbuki, 6. hissiyat onemli. Ama bos da birakmak istemem kisiyi. Ya tutarsa diyip a ya da b isaretlerim. İc ses israrla e der. Kulak tikar, gozlem yaparim. Bircok sans veririm o e kisisine. Ama tum sanslarinin agzina ettiyse, eeeh diyip cekiveririm kiymetini. Ne gonlumde ne beynimde yer edemez sonra. Geri donussuz olur ya bazi seyler, komadaki hastanin fisini cekersin artik. Oyle bisey.
Bos birakmamak lazim sorulari. Bakarsin tutar. Sorular adam olur ya, insanlar olmaz. Lakin Allah'in degirmeni yavastir ama ince öğütür.
Hayatinizdaki luzumsuz insanlarin Allah'in degirmeninde öğütülmesi dilegimle...
İnsanlara deger veririm. Hatta yakin cevrem, bazen de beni uzaktan iyi gozlemleyen insanlar humanist oldugumu soyler. Allah belasini versin bu humanistligin. Ama malesef ki oyleyim. Deger veririm, hatta sınırlarını gorunceye kadar deger veririm. İnsan cunku. Allah yaratmis, cocukken masumdu, en azindan cocuklugu hurmetine deger veririm insanlara.
Ha bir gun anlarim ki, o kisi o degeri hazmedememis, ustune oturtamamis, 5 numara buyuk gelmis. Cekerim o kiymeti. Cirilciplak birakincaya kadar cekerim. Tabi ki yipratici bi yontem ama bu sayede, cevremde hic sahte biri olmaz. Kesenin agzini acip deger verdigim ve bunu hakkiyla tasiyanlar olur yakin cemberimde. Bunu bilmek guzel.
Belki, ayni bos birakmama mantigim devrede, insan iliskilerimde. Ya tutarsa diyip atiyorum 5 secenekten birini. a)iyi b)cok iyi c)ic guveysinden hallice d)karakteri oturmamis e)kalles. e şıkkını ilk bakista kullanmiyorum kesinlikle. a ya da b diyip kendi kafamda ona ait yarattigim imgelerle salak salak mutlu oluyorum. Ama icimden gelen ses bambaska... Ah o ses ne menem bi ses. Bilmedigi yok haspamin. Annem gibi mubarek, her konuda fikri var, insanlari gozundeki katarakta kadar analiz edip ne mal oldugunu ortaya dokup beynime iletir. Lakin o sesi guzeeelce sustururum. Allah vergisi halbuki, 6. hissiyat onemli. Ama bos da birakmak istemem kisiyi. Ya tutarsa diyip a ya da b isaretlerim. İc ses israrla e der. Kulak tikar, gozlem yaparim. Bircok sans veririm o e kisisine. Ama tum sanslarinin agzina ettiyse, eeeh diyip cekiveririm kiymetini. Ne gonlumde ne beynimde yer edemez sonra. Geri donussuz olur ya bazi seyler, komadaki hastanin fisini cekersin artik. Oyle bisey.
Bos birakmamak lazim sorulari. Bakarsin tutar. Sorular adam olur ya, insanlar olmaz. Lakin Allah'in degirmeni yavastir ama ince öğütür.
Hayatinizdaki luzumsuz insanlarin Allah'in degirmeninde öğütülmesi dilegimle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder