Bazi insanlar fena halde minnet bekler, ki sebebini anlayabilmis degilim. Zaten irilesmis, besili bi canli oluvermis egosunu daha da semirtmek icin mi ? Koleleri mi olalim napalim ? Ne bekliyorlar acaba o minnak beyinlerinin icinde hangi dusuncelerle onlara minnet edelim istiyorlar?
Vefa ve minnet baska sey simdi, bunlari bi ayiralim. Vefaliyimdir, eski arkadas akraba dost, bana ufacik iyilikleri dokunmussa unutmam, karsiliksiz da birakmam. Ama kimseye yaptigi bisey icin minnet etmem yahu. Hatta bazilari abartip, kendilerince yaptigi uffffacik iyilik(!)lerin kelebek etkisiyle kocaman olduguna kendilerini inandirip, misal senin dusen kalemini yerden aldiysa, hayatini kurtarmis gibi kolesi olmani istiyor. Valla var boyle hödükler :) Gercek kesit. True story.
Her iyilik, gercekten iyilik midir bi kere bunu sorgulamak gerek. İyilik gibi gozuken bazi seylerin ardinda ince hesaplarla dusunulmus menfaatler de mevcut. Nalet olsun elf gozlerim bunlarin ayirdina variyor. Daha da sevemiyorum o iyilik(!)edeni. Humanistliginden etmiyor ki o iyiligi. Sadece kaz gelecek yerden tavugu esirgemiyor iste hepsi bu. Buna ragmen, seni keriz yerine koyup "imm hayatini kurtardim, ben sana bunlari bunlari yaptim, sayemde kurtuldun" gibi laflar edebiliyor yüzsüz. O insanlarin uzerini ivedilikle en fosforlusundan siyah kalemle ciziyoruz annecim. Her seye tahammul edebilirim belki ama goz gore gore hem aptal yerine konmak, hem iyiligi basa kakmak gibi cirkefliklere dayanamiyorum. Ha tartismaya da girmem. Yol veririm gider. Ne guzel.
Hayatta herkes iyi degil. Allah bazilarini da bizi sinamak icin yaratmis iste. İnsanin hamuru camur zaten. Soyleyince garip oldu kabul :p Bazilarinin camuru fazla kacmis ama. Onlarin ustlerini kalinca cizip, yolumuza devam ediyoruz. İt ürür, kervan yürür. Biz Allahin yarattigi özgür kullariz. Ruhumuz da bedenimiz de kimseye tâbî olmak icin dunyaya gelmedi. Tâbî olunacak, kulluk yapilacak tek varlik, Yaratici. Vefali davranalim eyvallah, minnete ise yer yok. Minnet edeceksem anneme ederim. enn en azindan 9 ay karninda tasimis beni. Sense atiyorum bana bi su getirdin diye pesinden ayrilmayip kolen olayim istiyorsun. Yok cicim. Kulum. Ama sana degil. İnsana degil. Yalnizca Yaradan'a. Birak yaptigin iyilikleri Allah gorsun di mi, buna bi izin ver. Madem samimi yaptin, O mutlaka mukafatini verecek. Ödüllendirecek kurum malesef ben degilim. Benden sonsuz tesekkurler.
Vefa ve minnet baska sey simdi, bunlari bi ayiralim. Vefaliyimdir, eski arkadas akraba dost, bana ufacik iyilikleri dokunmussa unutmam, karsiliksiz da birakmam. Ama kimseye yaptigi bisey icin minnet etmem yahu. Hatta bazilari abartip, kendilerince yaptigi uffffacik iyilik(!)lerin kelebek etkisiyle kocaman olduguna kendilerini inandirip, misal senin dusen kalemini yerden aldiysa, hayatini kurtarmis gibi kolesi olmani istiyor. Valla var boyle hödükler :) Gercek kesit. True story.
Her iyilik, gercekten iyilik midir bi kere bunu sorgulamak gerek. İyilik gibi gozuken bazi seylerin ardinda ince hesaplarla dusunulmus menfaatler de mevcut. Nalet olsun elf gozlerim bunlarin ayirdina variyor. Daha da sevemiyorum o iyilik(!)edeni. Humanistliginden etmiyor ki o iyiligi. Sadece kaz gelecek yerden tavugu esirgemiyor iste hepsi bu. Buna ragmen, seni keriz yerine koyup "imm hayatini kurtardim, ben sana bunlari bunlari yaptim, sayemde kurtuldun" gibi laflar edebiliyor yüzsüz. O insanlarin uzerini ivedilikle en fosforlusundan siyah kalemle ciziyoruz annecim. Her seye tahammul edebilirim belki ama goz gore gore hem aptal yerine konmak, hem iyiligi basa kakmak gibi cirkefliklere dayanamiyorum. Ha tartismaya da girmem. Yol veririm gider. Ne guzel.
Hayatta herkes iyi degil. Allah bazilarini da bizi sinamak icin yaratmis iste. İnsanin hamuru camur zaten. Soyleyince garip oldu kabul :p Bazilarinin camuru fazla kacmis ama. Onlarin ustlerini kalinca cizip, yolumuza devam ediyoruz. İt ürür, kervan yürür. Biz Allahin yarattigi özgür kullariz. Ruhumuz da bedenimiz de kimseye tâbî olmak icin dunyaya gelmedi. Tâbî olunacak, kulluk yapilacak tek varlik, Yaratici. Vefali davranalim eyvallah, minnete ise yer yok. Minnet edeceksem anneme ederim. enn en azindan 9 ay karninda tasimis beni. Sense atiyorum bana bi su getirdin diye pesinden ayrilmayip kolen olayim istiyorsun. Yok cicim. Kulum. Ama sana degil. İnsana degil. Yalnizca Yaradan'a. Birak yaptigin iyilikleri Allah gorsun di mi, buna bi izin ver. Madem samimi yaptin, O mutlaka mukafatini verecek. Ödüllendirecek kurum malesef ben degilim. Benden sonsuz tesekkurler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder