24 Mayıs 2014 Cumartesi

Kaldirim Sercesi'ne, Fransiz La môme'ine İthafen

Edith Piaf oyle bir kadindir ki, sarkilarinda anlattiklarini cok az anlasaniz bile, sesindeki melankoliyle beraber kendinizi dunyaya meydan okuyorken bulursunuz.

Edith Piaf oyle bir kadindir ki, hayatin acilarina gogus gerip, alkolik olmasina ragmen "non je ne regrette rien", (hicbirseyden pisman degilim) der, basi dik. Cok kucuk yasta tanimisir adî dunyayi. Koyvermistir gelisine.

Edith Piaf oyle bir kadindir ki, ölümünden yuzyil da gecse surecektir nâmı. Dolasacaktir Paris sokaklarinda o muptezel ruhu.

Edith Piaf oyle bir kadindir ki, cemberinden birkac kez gecmistir felegin. Ve hayat hikayesini okumadan bulursunuz bu hikayeyi, sesinde. Bastirarak soyledigi her 'r' bir meydan okuyustur.

Edith Piaf oyle bir kadindir ki, sarkilarini dinlerken, dunyadan soyutlanirsiniz. Sanki hicbir sey gercek degil. Ne bu yasadiklarimiz, ne yasayacaklarimiz ne de biz...Ruyada gibiyizdir her cumlesinde.

Padamm padamm padammm dediginde bi anlik mutlu oldugunu sanirsiniz. Oyle degildir. Edith Piaf oyle bir kadindir ki, hareketli melodilerde bile kalbinize minik oklar saplar. Ve ilginctir, zevk alirsiniz bu acidan.

Edith Piaf oyle bir kadindir ki, acilar cekmis kucucuk bedeninden olaganustu bir sesle karsilar sizi. İnanilmaz guclu, melankolik ama guclu.

Edith Piaf. Kaldirim sercesi. Minik Serce. Ruhun sad olsun...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder