Dusunsene cok mutlusun. Her sey yolunda. Veya bosver, uzgunsun. Eve ekmek getiriyosun. Kizin sana oyuncak bebek ismarlamis. Bi hevesle almissin bebegi paketlemissin bi guzel. Yola koyulmussun seni evde heyecanla bekleyen birileri var. Gectigin sokakta bomba patliyor ve hediye bi yana, sen bi yana savruluyosun. Artik yoksun. Hayallerin, yasanmisliklarin, ailen, hicbi seyin yok. Sanki sen hic dogmamissin gibi devrine devam edecek dunya. Ne acayip. Kirli oyunlardan bihaber, evine giderken saldiriya ugruyosun. Artik yoksun. Ugruna binbir emek verdigin her sey ruya oluyo birden. Bu kadar basit iste. Bu kadar basit. Bu kadar hic, insan hayati. Bu kadar pic edilmis, insan hayati. Kirli oyunlarin biricik kurbani sen oluveriyosun. Hic acimadan katlediyorlar seni. Kimbilir, seni hevesle bekleyen evladinin oldugu evde de bomba patladi. Nerden bileceksin, ölüsün, organlarin ayri yerlere savrulmus. Belki evladin da ayni durumda. Esin. Annen. Kimin umrunda ? Vahset senin ocagini söndürdü. Yoksun artik. Ugruna emek verdigin her sey gibi, sen de mezardasin. Dur bi dakika, mezarin bile yok, etini asfalttan kaziyacaklar. 40yil yasamissin. Okumussun calismis cabalamis iyi insan olmussun. Cocuklari sevindirmissin, herkese yardimlar yapan altin kalpli insanlardansin iste. Kimin umrunda ? Bu kadar hic edilmis senin hayatin. Bu kadar pic edilmis insanlik. Umutlar, hayaller, aile, dusunceler, vapurlar, martilar....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder